Dit jaar is het zestig jaar geleden dat er een einde kwam aan de dramatische burgeroorlog in Spanje. Deze wrede oorlog vormde het voorspel tot de Tweede Wereldoorlog. In 1976 stierf generaal Franco en ging Spanje over in de vreedzame monarchie. Maar het tijdperk Franco was nog niet ten einde, zeker niet voor hen waarvan familie of kennissen waren uitgeroeid door het regime. Hoewel er ook aan republikeinse zijde voorkwamen vormen de moordpartijen van de radicale franquisten op het idyllische eiland Mallorca een gruwelijk dieptepunt.

Op Mallorca woont sinds 1960 Jean Schalekamp die zich een gedegen reputatie opbouwde als vertaler en schrijver en van wie recentelijk in privé domein zijn herinneringen zijn gepubliceerd. Sedert de dood van Franco reisde hij het eiland af om precies uit te vinden wat er waar was van Les grands cimetieres sous la lune. Na zoveel jaren leek de werkelijkheid een beetje onder de grond geschoffeld en in veel boeken en studies werd gediscussieerd over het aantal slachtoffers, dat mogelijk boven de tienduizend zou liggen. De speurtocht van Schalekamp werd een kruisgang naar hen die het overleefden en hij bracht de vreselijkste getuigenissen naar boven. Er verscheen eerder een Nederlandse uitgave die vrijwel onopgemerkt bleef. Daarom nu bij Aspekt opnieuw aandacht voor deze geheel herziene, uitgebreide en geïllustreerde uitgave van het boek Van een eiland kun je niet vluchten.