C. van Rijswijk: De leeuw van Elberfeld
Vader Kohlbrugge heeft een zeepziederij. Zoon Frits zal opvolger worden. Hij logeert graag bij oma Teerhuis in Edam. Zij vertelt dan over de tegeltjes van Delftsblauw aan de muur.
Als Frits van de lagere school komt mag hij vreemde talen gaan leren, maar dan maakt een oogziekte hem bijna blind. Toch komt dat weer goed. Op zijn 15e jaar wordt hij toegelaten tot het gymnasium. Na drie jaar gaat hij naar het Atheneum en enkele jaren later wordt hij in Utrecht candidaat in de wijsbegeert.
Daarna gaat hij aan een andere studie beginnen, theologie. Het jaar 1825 wordt voor Frits onvergetelijk. De man die zou helpen om de fabriek weer goed te doen functioneren, blijkt een oplichter te zijn. Weg kapitaal... weg zeepfabriek. Frits ging er zich juist, ondanks zijn studie, meer en meer op instellen om directeur van de fabriek te worden. Hij leerde dan wel voor dominee maar meer voor het studeren zelf. Toch bleef er iets van de verhalen van zijn oma hangen. Er kwam verandering: in plaats van denker werd hij een mijmeraar. Hij ging zichzelf zien als een vrome, ernstige jongen. Totdat hij een preek moet maken en merkt dat hij de vrede waarover de tekst spreekt mist. Frits komt tot de bede: O God, wees mij de zondaar genadig. Maar mag ook die wonderlijke vrede in zijn eigen hart ontvangen.
Er volgen vele moeilijke jaren. Als hulppredikant wordt hij ontslagen. Na zijn studie tot doctor in de theologie vindt hij geen kerkelijk onderdak. Uiteindelijk komt hij in Elberfeld terecht.
Een prachtig boek voor jongeren. Maar ook ouderen zullen het met genoegen lezen.