Na haar bestseller Dialoog met de natuur (1995), komt prinses Irene opnieuw met een boek over de relatie van de mens tot de natuur. Ditmaal laat Irene twaalf wetenschappers, spirituele gidsen en maatschappelijke kopstukken uit de hele wereld aan het woord. Haar boek vormt de neerslag van die gesprekken, die ze samen met journaliste Jessica van Tijn voerde. Tot de gesprekspartners behoren onder andere de indiaanse Rigoberta Menchú uit Guatemala, die in 1992 de Nobelprijs voor de Vrede won, president James Wolfensohn van de Wereldbank, chimpanseedeskundige Jane Goodall, de Britse bioloog Rupert Sheldrake en de Wageningse wetenschapper en boeddhist Matthijs Schouten. Zij uiten zich allen over onze relatie tot de natuur en de gezamenlijke toekomst van de mensheid.
Recensie(s)
Samen met Jessica van Tijn interviewde Irene van Lippe-Biesterfeld, beter bekend als prinses Irene, twaalf bekende en minder bekende mensen over hun liefde voor de aarde, o.a. Rigoberta Menchu, die in 1992 de Nobelprijs voor de Vrede kreeg, wetenschapper Rupert Sheldrake en James Wolfensohn, de president van de Wereldbank. Zij kregen allen dezelfde vragen: wat is natuur? hoe past de mens daarin? wat is spiritualiteit? wat is liefde? De geinterviewden (van wie pasfotootjes op vier aparte fotopagina's staan) geven daarop soms tegenstrijdige antwoorden, al wordt wel steeds geprobeerd die zo uit te leggen dat ze passen in de visie van Irene van Lippe (zoals die eerder te lezen was in haar 'Dialoog met de natuur'*). In de manier waarop de vragen worden gesteld, in de terzijdes en in het slotinterview (waarin Irene van Lippe zelf wordt ondervraagd) komt die visie duidelijk naar voren: onze gedachten zijn zo sterk dat ze (positieve of negatieve) invloed hebben. Ook de verhalen/ideeen van de geinterviewden zijn vaak richting New Age, maar zeker intrigerend en het overdenken waard.