De zorgsector staat onder grote druk. Terwijl intern nog steeds wordt gestreefd naar - vooral technische - kwaliteitsverbetering van de zorg, worden door de politiek telkens weer nieuwe bezuinigingsrondes opgelegd en door de maatschappij steeds weer andere eisen en wenselijkheden geformuleerd. Zowel de werkers in de gezondheidszorg als degenen die gebruik maken van de voorzieningen - en dat zijn we vroeg of laat allemaal - vragen zich vertwijfeld af waar het allemaal naar toe moet. Gerlinde Schwartze presenteert in haar boek een soort 'derde weg'. Bij het behandelen van de zieke medemens, zo stelt zij, moet vooropstaan dat de zieke wordt geholpen zijn eigen genezende vermogens te mobiliseren en te ontwikkelen. Ziekte is volgens haar de uitdrukking van een psychische onvolkomenheid. Ze is symbool voor een niet beleefd leven. En genezing is de scheppende kracht die in ieder mens aanwezig is. In plaats van de patiënt in zijn ziekzijn, zijn psychisch niet heel zijn, te bevestigen, wat verplegen en verzorgen nu veelal inhoudt, zal een op werkelijke genezing, heelwording gerichte zorg trachten de patiënt bewust te maken van zijn verdrongen psychische problemen. Gerlinde Schwartze hceft meer dan 30 jaar intensief in de ziekenverpleging gewerkt. Haar authentieke ervaringen maken dit boek. zowel voor patiënt als verplegende, tot een levensecht en warm geschreven pleidooi voor een alternatief dat hot overwegen waard is.