Koningsdochter en kunstenares Delphine Boel vertelt voor het eerst haar eigen verhaal. En dit aan de hand van haar hier afgebeelde werk. Om allerlei verzinsels en vooroordelen te ontkrachten die over haar in omloop zijn, doet zij in dit rijk geillustreerde boek een doekje open over haar herkomst. Zonder schroom spreekt zij over haar kinderjaren en haar jeugd als tegendraadse tiener die haar weg zoekt in de maatschappij. Ze praat vrijuit over de ontkenning van haar bestaan als dochter van, die resulteert in een gevecht om erkenning van haar authentiek talent als kunstenares. Ze haalt uit naar haar botsingen met de roddelpers en, daaruit volgend, de wereldwijde bekendheid die haar overvalt en om de verkeerde redenen in de publieke belangstelling brengt. Delphine wil haar leven terug en om dat te bereiken kiest zij als gedreven artieste voor het onzekere van het avontuur in een mogelijk nog vijandiger milieu dan de gewone wereld.Haar werk is zeer persoonsgebonden en daarom ook zo authentiek. Belgie vertoont barsten aan alle kanten. Om de liefde voor haar veelbesproken land op haar eigen gedurfde manier te uiten, laat zij Manneken Pis, dat Belgische symbool bij uitstek, zijn Bourgondische gang gaan. Vrolijk winden latend, bevloeit hij met zijn enorme plasser, geschilderd in de nationale driekleur, op een ludieke manier dit land van melk en honig. Ook de politieke verscheurdheid van haar land houdt haar gegijzeld wanneer zij, vastgeklonken met handboeien aan de vlaggen van de Vlaamse Leeuw en de Waalse Haan, haar kwetsbare naaktheid prijsgeeft. Zij aarzelt evenmin zichzelf zonder enige dubbelzinnigheid te portretteren als een portie vuile was in de doorkijk van een wasmachine, die de internationale pers voorstelt. In een meer algemeen maatschappelijke context heeft zij zich onder andere geengageerd in campagnes tegen aids.