Vaak vormt de verstoorde ontwikkeling van risicoleerlingen het aangrijpingspunt voor verandering en verbetering. Dat geldt in hoge mate bij problemen in de taalontwikkeling. Waarschijnlijk is er geen ander gebied dan leren praten, luisteren en leren lezen en schrijven dat zoveel aandacht krijgt in onderzoek. Het vormt immers de basis voor de communicatie tussen de mens en zijn omgeving. Dit heeft er niet toe geleid dat alle taalontwikkelingsproblemen zijn opgelost. Zoveel is wel duidelijk geworden dat vroegtijdig signaleren van taalontwikkelingsproblemen betekent dat een effectieve aanpak ook vroegtijdig kan worden opgestart. En ook na een effectieve en kwalitatief goede aanpak blijven er kinderen met taalproblemen. Van deze groep kan gesteld worden dat die om moeten leren gaan met hun handicap. Voor hen is speciale onderwijszorg op langere termijn noodzakelijk. En voor die groep is blijvend onderzoek naar een betere orthodidactische en orthopedagogische aanpak van even groot belang. In dit Cahier wordt bet belang van vroegtijdig signaleren aangegeven. In dezelfde adem worden handreikingen gegeven om in te grijpen en om het verstoorde proces ten goede te keren. Leren lezen vormt het voornaamste struikelblok bij taalontwikkeling. Kinderen met taal/spraakproblemen vragen om taalspeciaal onderwijs. Verder vraagt dyslexie in het voortgezet onderwijs om voortdurende aandacht. Procedures voor een integrale aanpak worden aangegeven.
Leraren die dagelijks te maken hebben met leerlingen met taalontwikkelingsproblemen zijn de eerst aangewezenen om de aanpak te verbeteren. Dit boekje biedt leerstof om hen via actie-onderzoek nieuwe kennis te laten ontwikkelen om taalontwikkelingsproblemen te leren oplossen of om er beter mee om te leren gaan.