Oorspronkelijke titel: The man out of the rain and other stories. Vertaling: Jos Panhuysen.

Afgaande op deze bundel, is er alle aanleiding te stellen dat Philip MacDonald behoort tot die grote vertellers die het niet beneden hun waardigheid achten hun talent ook in het korte verhaal te ontplooien en die daarbij zelfs dikwijls hoogtepunten in hun oeuvre bereiken. De hier bijeengebrachte verhalen immers getuigen haast nog treffender van zijn sublieme vakmanschap dan de lange reeks breed opgezette mystery-romans waarop zijn wereldfaam berust. Zij bewijzen ook, voor zover nog nodig, hoe ongegrond het is het spanningsverhaal wat neerbuigend als 'alleen maar lectuur' te betitelen en het zijn aanspraken op volwaardige literatuur te onthouden. Elk op zichzelf z ijn het frappante voorbeelden van gepolijste, afgewogen vertelkunst en puntige fantasie en als geheel onthullen zij de verbluffende veelzijdigheid van MacDonalds talent. Het is bijvoorbeeld haast niet te geloven dat dezelfde pen die in een verhaal als 'Tien uur' Allan Poe in alle bizarre luguberheid evenaart, ook de subtiele vertelling 'De tussenpersoon' voor haar rekening nam, de geschiedenis van een juwelendief die zijn buit verstopt in de teddybeer van een meisje en dat dierbare speelgoed dan aan het kind terugbezorgt, zonder zich te bekommeren om de risico's die dat voor hem meebrengt. De wijze waarop de misdadiger zich indringt in de wereld van het kind, wordt zo meesterlijk beschreven dat men het als waarlijk onvergelelijk ervaart. Van een geheel ander genre maar niet minder boeiend zijn het geraffineerde 'Droom niet meer', het humoristische titelverhaal 'De Olifantskop' en de wat traditioneler opgezette 'De man uit de regen' en 'Zijn moeders ogen'. 'Kaviaar voor de l iefhebbers van spanning' noemde een Amerikaans criticus deze bundel. Ze is inderdaad om van te smullen!