Tito de Alencar Lima wordt geboren op 14 september 1945 in Fortaleza, de hoofdstad van de Staat Ceará in Brazilië. Door zijn sterk rechtvaardigheidsgevoel zet hij zich vanaf zijn 12de jaar in voor achtergeblevenen in de samenleving. Hij sluit zich aan bij de JEC, ontstaan vanuit de Belgische Kajotterij, en wordt afdelingshoofd voor Noordoost-Brazilië.
Om sterk te staan tegen de dictatuur, die in 1964 een aanvang neemt, treedt hij in 1966 in bij de paters Dominicanen en vertrekt naar São Paulo. Ze sluiten vriendschap met de communist Carlos Marighella en vormen met hem de ALN, de Nationale Bevrijdingsbeweging.
Door de strijd tegen de generaals belandt Tito in handen van de kille moordenaar, commissaris Sérgio Paranhos Fleury. In de gevangenis van São Paulo wordt hij door martelen onherstelbaar toegetakeld naar lichaam en ziel. Verbannen naar Frankrijk maakt hij, na ruim vier jaar strijd tegen zijn beul Fleury, die bezit van hem genomen heeft, op 10 augustus 1974 een eind aan zijn leven met de boodschap: “Ik kan alleen maar leven als ik sterf”.
In 1983 worden zijn stoffelijke resten in triomf teruggevlogen naar Brazilië en bijgezet in zijn geboorteplaats Fortaleza. Zijn dood wordt door de Brazilianen gezien als een overwinning op de dictatuur. Zijn zwijgen om geen verraad te plegen, heeft van hem een martelaar gemaakt. Een voorbeeld voor jongeren die willen vechten voor vrede en gerechtigheid in de wereld.