De Schotse Nicholas Garrigan werkt als tropenarts in de binnenlanden van Oeganda. op een dag wordt zijn hulp ingeroepen als dictator Idi Amin bij een werkbezoek een ongelukje heeft gehad. De onschuldige kwetsuur is snel verholpen, maar enkele maanden later ontvangt Garrigan een officieel schrijven: hij is aangesteld als lijfarts van Zijne Excellentie.

De laatste koning van Schotland is Garrigans getuigenis van de gruwelijke bloei en dramatische ondergang van Amins schrikbewind - en van zijn redenen om ondanks alles in dienst van Zijne Excellentie te blijven: de angst, de fascinatie, en de perverse genegenheid die hemzelf nog het meest bevreemdt. Waarom werd juist hij Amins geneesheer en voetveeg, vertrouweling en slaaf? Waarom bleef hij zijn artseneed trouw terwijl hij als geen ander de kans had om het monster te doden?

Met De laatste koning van Schotland - een van de vele eretitels die Idi Amin zichzelf gaf - schreef Ciles Foden een adembenemend romandebuut op basis van historische feiten. Het verhaal van de arts die als toeschouwer moreel betrokken raakt bij de excessen van de dictator is spannend, huiveringwekkend, scherp geobserveerd, verbijsterend geestig - en bovenal ademt het de geur van Afrika.
Recensie(s)
NBD|Biblion recensie
Een jonge Schotse arts gaat voor ontwikkelingssamenwerking in een afgelegen ziekenhuis werken in Oeganda. Als hij aankomt pleegt Amin een staatsgreep. De beschrijving van zijn tocht en van zijn ziekenhuis zijn gedetailleerd en boeiend. Bij toeval komt hij in contact met Amin; deze benoemt hem tot zijn lijfarts. Vanaf dat moment wordt het een soms bloedstollend relaas van de ervaringen van deze arts in het web van corruptie, machtswellust en waanzin dat Amin om zich heen weeft. Als het niet ging om een van de gruwelijkste dictators van Afrika zou dit boek zich laten lezen als een spannend James Bond avontuur. Het speelt zich af tussen de staatsgreep en de val van Amin tijdens de invasie van het land door Tanzaniaanse troepen. De arts wordt zo gefascineerd door Amin dat hij niet kan besluiten te vertrekken. Is hij slechts toeschouwer of ook medeschuldige? Debuutroman van de in Engeland geboren maar in Afrika opgegroeide auteur (1967). Een boek van zeldzame klasse met een intrigerend beeld van Afrika in de jaren '70. Geschikt voor een breed lezerspubliek, maar vooral voor hen die Afrika enigszins kennen. De titel is een van de vele eretitels die Amin zichzelf gaf. Kleine druk.
(Biblion recensie, Harrie M. Leyten.)