Als nieuw. Op tijd voor het front. Het begin van de Eerste Wereldoorlog.

Op 28 juni 1914, een zwoele zomerdag, werd werden aartshertog Franz Ferdinand en zijn echtgenote Sophie in Serajevo doodgeschoten. Franz Ferdinand was erfgenaam van de Oostenrijk-Hongaarse troon.

Europa hoorde het nieuws, haalde de schouders op en vergat het incident.

Maar minder dan zes weken later was de bloedigste oorlog in de geschiedenis begonnen, The Great War.

De briljante historicus A.J.P. Taylor beschrijft de kritieke dagen toen staatslieden en soldaten in Europa ontdekten dat er een situatie was gecreëerd die niet meer onder controle was te houden.

De allianties en tijdschema's waren bedoeld om de tegenstander en een oorlog af te schrikken. Maar nu zorgden deze ervoor dat land na land in een uitzichtloze en zinloze oorlog verwikkeld raakte, waarin miljoenen mensen zouden sterven.

De Engelsman Alan John Percivale Taylor (AJP) (1906-1990 ) was een van de origineelste en briljantste moderne historici. Hij maakte geschiedenis populair bij het grote publiek, vooral via het medium televisie. Dit kon hij omdat hij heel goed verhalen kon vertellen. Zelfs de meest complexe, historische situaties en uiteenzettingen maakte hij begrijpelijk voor het grote publiek. Hij was een van de bekendste historici in zijn tijd. Zijn optreden in de media werd niet erg gewaardeerd door zijn collega-wetenschappers, die zijn succes slecht konden verteren. Ook was hij tegendraads werd het zodoende 'enfant terrible' onder de wetenschappers genoemd.

Hij was enig kind van een welgestelde industrieel en groeide op in grote materiële luxe. Op school was hij niet populair. Hij was dan wel intelligent, maar ook heel rebels waardoor hij buiten het schoolgebeuren vooral contact had met volwassenen. Toen Lenin in 1917 de Russische deelname aan de Eerste Wereldoorlog beëindigde, bekeerden Taylors ouders zich tot het socialisme. De elfjarige Taylor volgde hun voorbeeld. Hij was een briljant student in Oxford, las enorm veel, had een olifantengeheugen en een aangeboren talent om te schrijven. Taylor bleef echter tegendraads en opstandig. Later vond hij ook de hiaten in het marxisme, maar zijn progressieve levensbeschouwing bleef hij behouden.