Nieuwstaat.

Vredesoperaties werden na de Koude Oorlog de hoofdtaak van de Nederlandse en veel andere westerse krijgsmachten. De wens om de klassieke identiteit van de krijgsmacht als geweldsorganisatie in stand te houden zorgde er in de jaren negentig voor dat politieke en militaire leiders een strikte scheiding nastreefden tussen enerzijds de militaire operatie en anderzijds de civiele aspecten van een vredesmissie, zoals politieoptreden, bestuurlijke verantwoordelijkheden, en politiek-maatschappelijke wederopbouw. Thijs Brocades Zaalberg beargumenteert in zijn boek Soldiers and Civil Power dat dit beleid niet strookte met de realiteit. Het ondersteunen en soms zelfs het vervangen van civiele autoriteiten (de facto militair gezag) door militairen werd de sleutel tot het behalen van enige mate van succes in vredesoperaties in Cambodja, Somalië, Bosnië en Kosovo. Als gevolg van de valse scheiding tussen het civiele en het militaire domein was dit succes meestal afhankelijk van improvisatie en durf van commandanten die de uiterste grenzen van hun mandaat verkenden en daarbij steeds verder de civiele sfeer betraden. 'Het betreft hier een indrukwekkend werk, zowel door zijn zeer gedegen vraagstelling, als door zijn gedurfde comparatieve benadering, door het enorme en veelzijdige onderzoek (in archieven in alle hoeken van de wereld) dat eraan ten grondslag ligt én door zijn heldere, verhalende stijl (met oog voor de juiste anekdotiek en met een rake typering van personen).'