Flaptekst

Hum log ke himmat dekh! Kijk ons moedig zijn!

'Wie een tori weet is belangrijk en wie vertelt is nog belangrijker!'

In Ademhalen ontmoeten Radha, Nishta en Nanda, drie onafhankelijke vrouwen uit het district Nickerie in Suriname elkaar na een mislukte poging tot zelfdoding van een vriendin. Ze laten hun eigen levens de revue passeren en maken zo de benauwenis van een kleine gemeenschap, die van oudsher vastzit aan orthodoxe wijzen van samenleving en godsdienst met sterke tradities, voelbaar. De ervaring van niet adem te kunnen halen, van jezelf niet te kunnen ontplooien, het gevoel steeds te moeten gehoorzamen aan ongeschreven wetten. Het tot zwijgen gemaand worden op het moment dat je wilt schreeuwen. 'Chub! Blijf stil!' Ze maken duidelijk hoe beperkt hun bewegingsvrijheid als vrouw letterlijk en figuurlijk is en hoe ze zich aan die ongelijkheid tussen de seksen ontworstelden of erbij neergelegd hebben. Wanneer ze elkaar beter leren kennen, realiseren ze zich dat zij door hun moed en gezamenlijke ervaringen met elkaar verbonden zijn.

'Waar zijn jullie zo bang voor? Wie heeft geen twijfels? Wie wil kiezen moet eerst twijfelen.'

Het thema is niet alleen een onderdeel van de Surinaamse en Caribische gemeenschap maar sluit ook aan bij het universele thema over de rechten van de vrouw: vrouwen en meisjes die nog steeds een kwetsbare en tweederangspositie bekleden wat betreft hun ontplooiing en respect.

'Vrijheid en vrouwen! Ik mocht nergens naar toe, en vooral niet alleen.'

Ademhalen is geschreven door Karin Lachmising in poëtische taal op basis van verschillende verhalen in Nickerie. De Hindoestaanse cultuur speelt daarbij een belangrijke rol. Het stuk, in de regie van Alida Neslo, beleefde in 2017 succesvolle opvoeringen in Nickerie en Paramaribo.

Karin Lachmising (1964) is schrijver van de dichtbundel 'Nergens groeit een boom die haar aarde niet vindt' (2013).