In "Door de velden" vertelt Alice Taylor het verhaal van haar jeugd. "Toen waren het heel gewone kinderjaren, maar de tijden zijn zo veranderd dat ze nu nooit meer zo zouden kunnen zijn." In deze kabbelende, wat weemoedige maar weinig verrassende trant vult ze de bladzijden.

Volgens het omslag werd Taylor geboren bij Newmarket in Ierland en woont ze nu in Innishannon, waar haar familie de lokale supermarkt en het postkantoor beheert. Ze heeft vier zoons en één dochter. Het is jammer dat de uitgever het daarbij laat en dat ook de auteur zelf niet vertelt wanneer het verhaal van haar jeugd zich ongeveer afspeelt. Haar boeken over Ierland zouden "bestsellers in vele landen" zijn, maar om welke titels en welk genre het gaat, wordt evenmin vermeld. Het melken van de koeien, visjes vangen, kuikens uit zien komen, door de velden naar school gaan, vakantie aan de kust bij Ballybunion, dat zijn enkele gebeurtenissen die Taylor beschrijft. Ze groeide duidelijk op in een warme, veilige sfeer. Haar ouders waren rooms-katholiek. Uit wat ze erover vertelt, krijg je de indruk dat de godsdienstoefening voornamelijk een uiting van traditie en cultuur vormt. Taylor verzuimt niet er hier en daar wat spottend over te doen. Storend is de stijl. Het boek is slecht geschreven dan wel slecht vertaald. Talloze foutieve samentrekkingen zorgen voor merkwaardige zinnen: "Ook de kalkoenen, eenden en ganzen broedden hun eieren naar behoren uit, maar deden er een week langer over dan de kippen."