Het is voor het eerst dat schilderijen en tekeningen van Frederik Hendrik Hendriks (1808 -1865) in een tentoonstelling en een begeleidende publicatie zijn bijeengebracht. Experts presenteren in deze uitgave de bestaande en nieuwe gegevens over de kunst van Hendriks, diens relatie met de (kerkelijke) afgescheidenen en het Wolfheze ten tijde van Hendriks. Voorts zijn een biografie van Hendriks en korte biografieën van zijn leerlingen opgenomen. Het boek bevat ruim tachtig afbeeldingen waaronder 25 schilderijen van Hendriks. Frederik H. Hendriks is opgeleid aan de tekenschool van Kunstoefening in Arnhem en vervolgens door de schilder Hendrik Jan van Amerom. Hij vestigt zich in 1841 met zijn gezin in Oosterbeek, hetzelfde jaar dat de bekende schilder J.W. Bilders er komt wonen. Hij wil dicht bij het Veluwse landschap zijn, vooral bij het nog ongerepte Wolfheze. Hendriks krijgt met name bekendheid door zijn romantische landschapsschilderijen. Met een subtiele rangschikking van boompartijen, open plekken, vergezichten en klein gehouden figuren en dieren weet hij een bijna religieuze sfeer op te roepen. Een reis naar Noorwegen maakt grote indruk op hem en hij legt dit vast op zijn doeken en tekeningen met rotspartijen en bergen. Hendriks’ werk vindt vooral aftrek in Amsterdam, waar hij ook gewerkt heeft, in Rotterdam en daarnaast Arnhem. Hij wordt ‘de meester van Wolfheze’ genoemd. F. H. Hendriks heeft veel jongeren in de schilderkunst onderwezen. Dit boek laat ook werk van deze leerlingen zien. De bekendste van hen is de Veluweschilder Jacob J. Cremer – de latere literator –, die Hendriks na zijn dood in 1865 herdacht in een ontroerend gedenkschrift. Andere leerlingen zijn Corstiaan de Swart, Pieter Oerder, Marinus Harting, Frederik Johan Rosa en Sara Hendriks, dochter van de schilder. [romantiek] [haagse school]