Woede is een roman over een oude, diepe liefde die misgelopen is, over een tweede, verknipte hartstocht die gebaseerd is op een misvatting, en over een derde, hartstochtelijke liefde die weleens heel goed zou kunnen uitpakken. Woede is een roman over wat woede kan doen met een mensenleven: de persoonlijke woede die menselijke relaties vergiftigt, de psychotische woede die moordenaars voedt, de sociale woede die geboren wordt uit gefrustreerde verwachtingen, de creatieve woede die onze grootste talenten ontketent, en de politieke woede die revoluties veroorzaakt en hele steden in de as legt. Woede schetst een actueel portret van een leven aan het begin van het derde millennium, van een wereldstad in een tijd van schijnbaar eindeloze welvaart die paradoxaal genoeg in het dagelijkse bestaan van veel mensen ook een tijd is van dorheid.

RUSHDIE:
"Before I came to England, my favorite authors were P. G. Wodehouse and Agatha Christie. I used to devour both. My grandparents lived in Aligarh, not far from New Delhi, where my grandfather was involved with the Tibbiya College at Aligarh Muslim University. He was a Western-trained doctor, trained in Europe, but he became very interested in Indian traditional medicine. He would take me on the back of his bike to the university library and turn me loose. I remember it as a place with giant stacks disappearing into the dark, with those rolling ladders that you could climb, and I would come down out of the gloom with these big heaps of P. G. Wodehouse and Agatha Christie, which my grandfather would solemnly check out for me. I’d take them back and read them in a week and come back for more. Wodehouse was very popular in India, and I think still is."
RUSHDIE:
"Funny is funny. Wodehouse has something in common with the Indian sense of humor. It may just be the silliness."