Marcel Duchamp werd geboren in een kunstenaarsgezin met zijn aanvankelijk even bekende broers Raymond Duchamp-Villon en Jacques Villon. In 1902 begon hij te schilderen in neo-impressionistische stijl. Vanaf 1910 begon hij de stijl van Paul Cézanne aan te hangen en sloot hij zich aan bij de Puteaux-groep van zijn broer Jacques, ook schilderde hij een tijd in de stijl van het Kubisme. In januari 1912 werd Duchamp echter gedwongen zijn Nu descendant un escalier ('Naakt de trap afdalend')) te verwijderen uit een tentoonstelling van de Salon des Indépendants in Parijs, waarna hij zich uit de Puteaux-groep terugtrok. Een jaar later veroorzaakte Nu descendant un escalier grote ophef op de Armory Show in New York, waardoor Duchamp internationaal bekendheid verwierf.

Relevant voor het begrip van zijn humoristische manier van kunst maken is dat hij aan het begin van zijn carrière regelmatig cartoons tekende voor tijdschriften. Duchamp heeft zichzelf in zijn hele leven niet van zijn kunst onderhouden, alhoewel hij zijn 'Grote Glas' wel schonk aan de mensen die hem na zijn eerste aankomst in de VS onderdak verleenden.

Na 1913 wendde hij zich af van de schilderkunst en monteerde een fietswiel op een krukje (Roue de bicyclette). Dit werk maakte hij puur voor zijn eigen genoegen; het werd in die tijd niet tentoongesteld, maar achteraf werd het toch beschouwd als een vroege aanloop tot het dadaïsme. In 1915 vertrok hij naar New York.

Duchamp was een van de eersten die een alledaags voorwerp presenteerde als een kunstwerk (een readymade). Dit was een mijlpaal voor de hedendaagse beeldende kunst en Duchamp riep hiermee kunstfilosofische vragen op over de aard en functie van kunst.