Op 3 april 1947 huwt mevrouw Dijkema de luitenant-generaal Spoor, op dat moment de Indisch Legercommandant in het voormalig Nederlands Indie. Zij hadden elkaar leren kennen in Australië tijdens de Tweede Wereldoorlog, waar zij beiden dienden bij de NEFIS (Netherlands Forces Intelligence Service). Als hoogste militair was generaal Spoor vanaf januari 1946 verantwoordelijk voor de uitvoering van het naoorlogse beleid van de Nederlandse regering in de Indische archipel. Bewogen jaren met als triest hoogtepunt een tweetal Politionele Acties tegen de Indonesische nationalisten. Op 30 maart 1949 vertrekt mevrouw Spoor-Dijkema naar Nederland. Ze zou haar man niet meer zien. Hij overlijdt op 25 mei in Batavia. In dit boek beschrijft zij openhartig haar persoonlijke herinneringen aan deze ingrijpende periode uit de Nederlandse koloniale geschiedenis. In het boek zijn talloze originele militaire en civiele documenten afgebeeld, waarmee de sfeer uit die bewogen jaren en de gigantische bestuursproblemen van de toenmalige Nederlandse overheidsinstellingen ook voor de huidige generatie voelbaar worden. Er zijn geen andere publicaties in deze context voorhanden. Geïllustreerd met vele originele zwart witfoto's.


Generaal Spoor is een interessante persoonlijkheid. In 1942 als Kapitein nog stafofficier in NL-Indie in het KNIL (Koninklijk Nederlands-Indisch Leger), en in 1946 Legercommandant. Dat is een wel zeer snelle carrière geweest, die zeer uitzonderlijk was. Zijn benoeming tot Legercommandant was dan ook een puur politieke beslissing. Dat is het natuurlijk altijd wel, maar nu helemaal. Simon Spoor ontsnapte ter nauwe nood van Java op 8 maart in het allerlaatste vliegtuig naar Australië samen met zijn collega Kapitein GL Reinderhoff, waarmee hij in Australië nauw zou samenwerken in het opzetten van de eerste echte militaire Nederlandse inlichtingendienst, de NEFIS. Na 3 jaar zwoegen, kwamen ze ook samen weer terug op Java en werd Spoor al snel Legercommandant en Reinderhoff uiteindelijk hoofd van de inlichtingendienst. In dit boek heeft de weduwe van de Generaal veel documenten verzameld, brieven, rapporten en dit alles verworven in het persoonlijke emotionele levensverhaal van haarzelf en haar man die ze in 1947 trouwde (beiden waren al getrouwd geweest). De dekolonisatie periode tussen 1945-1950 komt ook ruim aan bod. Zijn plotselinge tragische dood (hartaanval) kwam net voor zijn voorgenomen (vervroegde) pensioen en de machtsoverdracht. Hij werd slechts 47 jaar. Spoor commandeerde het grootste leger dat NL ooit op de been heeft gebracht (ruim 120.000 man) in haar geschiedenis. Dit boek is een mooi eerbetoon aan zijn nagedachtenis. Het wachten is op een uitgebreide biografie van deze uitzonderlijke militair in een van de roerigste perioden in de Nederlandse geschiedenis.