Opzet van deze publicatie is om op toegankelijke wijze inzicht te verschaffen in de praktijk van het zelf beschikken over het levenseinde. Daartoe zijn een aantal voorbeelden uit die praktijk bijeengebracht.

Euthanasie is een kwestie waarbij de doorslaggevende stem die van de arts is. Daarmee is meteen boven water wat er in die praktijk ten principale mis is (zelfs al gaat het niet altijd mis): de ondergeschikte positie van de zelfbeschikking van de persoon wiens leven en levenseinde het betreft. Dat is namelijk niet de arts.

De vraag die de hoofdpersonen in dit nieuwe boek zich op enig moment stellen, ieder op eigen wijze, zou je een typisch stoïcijnse vraag kunnen noemen: ''Wat te doen wanneer naar eigen overtuiging het beëindigen van het leven redelijker lijkt dan het voortzetten ervan? Zich verzetten tegen de loop der dingen? Alles uit de kast halen om in leven te blijven? Of erkennen dat, na het moment van komen, nu het moment van gaan is aangebroken?''

Gegeven het verbod op hulp bij zelfdoding (art. 294 Sr) besteedt het boek ook kort aandacht aan de juridische valkuilen die hier momenteel liggen.

Aan de hand van negentien voorbeelden wordt, voor het eerst van nabij, inzicht verschaft in de praktijk van de zelfbeschikking rondom het eigen levenseinde. In enkele gevallen komen ook de hoofdpersoon en zijn of haar naasten daarbij aan het woord.