Otto Snoek first visited eastern Ukraine in 1989. In six trips between 1989 and 1992, he photographed Ukrainian cities and the countryside in the years after communism. Snoek documented a poor and desperate country and presented the resulting work as his graduation project. During that period of travel and work, he laid the foundations for his continuing career as a photographer. Snoek became especially fascinated by public spaces that function as junctions. The images reveal the candid gaze of a young man, one who not only photographs the Ukrainians in their malaise, but also as a proud nation that is courageously resigned to its fate. With an epilogue by Sana Valiulina.
Otto Snoek (Rotterdam, 1966) bezocht het oosten van Oekraïne voor het eerst in 1989. In twaalf maanden, gespreid over zes reizen tussen 1989 en 1992, fotografeerde hij Oekraïense steden en het platteland tijdens de laatste jaren van het communisme. In de loop der jaren raakte Otto Snoek gefascineerd door openbare ruimtes die functioneren als knooppunten, zoals pleinen en winkelcentra. Hij fotografeert niet alleen de Oekraïners in hun malaise, maar ook als een trots volk, dat moedig berust in zijn lot. In Snoeks foto's zie je ook dat hij niet observeert vanuit de verte, maar dat hij midden tussen de mensen staat - zelfs zonder hun taal te spreken. Snoek bezocht het gebied dat op dit moment in de actualiteit is in verband met de tragedie van vlucht MH17