De Cobrabeweging werd op 8 november 1948 in Parijs opgericht door zes geestdriftige jonge kunstenaars die zich afkeerden van het Franse surrealisme onder de knoet van André Breton: de Deen Asger Jorn (Kopenhagen - CO), de Belgen Christian Dotremont en Joseph Noiret (Brussel - BR), en de Nederlanders Constant, Karel Appel en Corneille (Amsterdam - A). Tussen 1948 en 1951 werd intens geschreven en gedicht, getekend, geschilderd en gebeeldhouwd, vergaderd en gereisd tussen Denemarken, België, Nederland en Frankrijk. Grote en kleinere groepstentoonstellingen en publicaties volgden elkaar in snel tempo op. Dit rijk geïllustreerde boek focust op het historische verloop van drie jaar Cobra aan de hand van meer dan 200 werken en origineel documentair materiaal zoals tijdschriften, theoretische manifesten, pamfletten, boeken en foto's. Wat de Cobrakunstenaars met elkaar verbond, was de ambitie om de plastische kunsten te bevrijden van het te strakke keurslijf van de naoorlogse esthetica, en het verlangen om met gedurfde experimenten, internationale collectieve projecten, een zuiver kleurgebruik en een vrije spontane schilderwijze een nieuwe authentieke kunst te creëren, en zo een revolutie teweeg te brengen. Uit de vele ontmoetingen en samenwerkingen ontstonden, tot lang na de ontbinding van Cobra, boeiende interactieve experimenten zoals bijvoorbeeld de peintures partagées (collectieve schilderijen) en tal van gezamenlijke publicaties waarin tekst en beeld versmelten. Dit boek biedt een overzicht van de artistieke ontwikkelingen vanaf de eerste pogingen van Jorn en Dotremont, van Dotremont en Corneille, van Appel, Hugo Claus en Serge Vandercam tot de werken met z'n tweeën of z'n drieën, vooral rondom de kunstenaar Pierre Alechinsky, en getuigt van de onverwoestbare kracht en actualiteit van Cobra.