Al is dit boek van Han B. Aalberse dan een complete roman en niet eens een van omvang beperkte, toch lijkt het me niet juist, er een uitvoerige bespreking aan te wijden, omdat ik mij dan in details zou moeten begeven, die veel discussie zouden kunnen uitlokken. Deze roman toch, waarin op zeer openhartige wijze de liefde van twee vroegrijpe kinderen, een meisje van twaalf en een jongen van zestien jaar, wordt geschilderd, is eerst verboden. Thans is het boek weer vrijgegeven en laat de uitgever het vergezeld gaan van een reeks uitspraken van hoogstaande, deskundige mannen. Inderdaad ben ook ik van mening, dat hier van pornografie geen sprake is en dat we een roman over de jeugd-sexualiteit als zodanig niet mogen veroordelen. Er worden in onze moderne letteren dégoûtante dingen beschreven. Maar verdedigen wil ik dit boek toch evenmin, omdat de auteur — een zeker niet onverdienstelijk schrijver — voor dit onderwerp de m.i. niet juiste vorm heeft gekozen. Wat mij in hoge mate stoort is het feit, dat deze jeugd niet binnen haar eigen wereld is gehouden, maar dat de vader van de jongen een hoogst belangrijke en aanvechtbare rol vervult. Dit geeft het boek een zwoele inslag, die ik moeilijker kan aanvaarden, dan welke botte, ongecompliceerd-animale pornografie ook. Er is nu eenmaal een verschil tussen realistische en ongezonde literatuur. Voor de rest doe ik er liever het zwijgen toe. J.G. de Haas.