Wetenschapper en beroepsmilitair Jon Smith werkt bij USAMRIDD, het onderzoekslaboratorium van het Amerikaanse leger. Er breekt grote paniek uit wanneer een nieuw, levensgevaarlijk virus wordt ontdekt. Het virus krijgt de codenaam Hades en de wetenschappers zetten alle mogelijke middelen in om de samenstelling van het virus te ontraadselen voordat het kan uitgroeien tot een dodelijke epidemie.

Jon Smith wordt door een bevriende FBI-agent gewaarschuwd op geen enkele manier bij het Hades-onderzoek betrokken te raken. Smith is echter vastbesloten de zaak op te lossen. Wie heeft er belang bij de verspreiding van het levensgevaarlijke Hades?

Robert Ludlum was een van 's werelds best verkopende auteurs. Hij werd geboren op 25 mei 1927 in New York City en maakte als jongen het laatste oorlogsjaar in de Pacific mee. Voordat hij op zijn veertigste besloot de gok te wagen en te gaan schrijven, was hij acteur en theaterproducent. Zijn eerste boek, De Scarlatti erfenis, werd meteen een ongekend, wereldwijd succes. Daarna volgden de bestsellers elkaar op. Robert Ludlum over 'Waarom ik schrijver ben.' 'Bijna al zo lang ik boeken schrijf, vragen mensen me waarom ik ze schrijf - wat een heel goede vraag is, ook al heb ik er niet altijd een goed antwoord op. Ik schrijf allereerst om mensen amusement te bieden. Ik kom uit de theaterwereld: ik heb bijna twintig jaar in de showbusiness gezeten, als acteur, producer en als 'stem' bij tientallen televisiereclames. Eentje ging over een toiletreiniger die Plunge heette. Ik hoefde alleen maar de drie woorden 'Plunge werkt snel' te zeggen. Die tekst is in meer dan honderd verschillende commercials gebruikt, en van het geld dat ik ermee verdiende kon ik mijn kinderen twee jaar laten studeren. Mijn vrouw kroonde me tot 'koning van de toiletpotten'. Maar amusement bieden is maar één reden waarom ik schrijf. Ik heb gemerkt dat je, of je nou komedie of drama schrijft, altijd schrijft vanuit een gevoel van verontrusting of verontwaardiging. En dat geldt ook voor mij. Extreme zaken houden me bezig, of ze nou rechts of links georiënteerd zijn. Ik moet bekennen dat ik vooral verontwaardigd raak door simpele dingen zoals machtsmisbruik door fanatici, complotten van manipulators, figuren die afbreuk doen aan het algemeen welzijn, schijnheilige schreeuwlelijken die zo nodig hun persoonlijke moraliteit tot wet willen verheffen, de schurken in de maatschappij die zich niets aantrekken van de afspraken tussen de regeerders en de regeerden. Niet bepaald luchtige onderwerpen. Een van mijn eerste boeken, Het Osterman Weekend, ging over de rol die de CIA speelde bij het toezicht op binnenlandse veiligheid. Het onderwerp choqueerde destijds heel wat mensen, ook al bleek het later allemaal uit te komen. Het Hoover Archief ging over die corrupte oude tiran J. Edgar Hoover en de ontdekking van zijn geheime dossiers, waarmee hij iedereen chanteerde om zijn greep op de macht niet te verliezen. Het Matarese Mysterie richtte zich op de internationale conglomeraten die de monstercorporaties uit de jaren zeventig over leken te nemen, die wereldwijd hun macht uitoefenden zonder zich te bekommeren om details als regeringen. Het Prometheus Project, mijn drieëntwintigste boek, gaat over wat ik als een zeer reële en zeer onheilspellende bedreiging voor onze privacy beschouw. Er wordt een wereld in beschreven waarin het door een combinatie van technologie en ongebreidelde macht van het bedrijfsleven mogelijk is geworden iedereen in de gaten te houden, zodat anderen veel meer over ons persoonlijke leven te weten kunnen komen dan wij openbaar zouden willen maken. Maar hoewel ik schrijf vanuit verontwaardiging, zal ik nooit de woorden van Bernard Shaw vergeten, die grote literator en beroemde toneelschrijver-met-voetnoten: als een schrijver zijn ideeën wereldkundig wil maken, moet hij allereerst onderhoudend kunnen zijn. Want als hij zijn publiek niet weet te entertainen, zal dat steeds kleiner worden naarmate hij meer saaie preken houdt. Als je uit de theaterwereld komt, weet je beter dan wie ook dat je je publiek bij de handeling moet betrekken, want als je hun belangstelling verliest, kun je de tent wel sluiten. Met Het Prometheus Project heb ik een onderwerp bij de kop gepakt dat me uitermate verontrust, maar ik denk - en ik hoop oprecht - dat ik het op een onderhoudende manier heb verteld.' In memoriam Robert Robert Ludlum (25 mei 1927 - 12 maart 2001) De grootste thrillerauteur ter wereld heeft ons verlaten. Sinds zijn debuut in 1973 zijn er meer dan 210 miljoen van zijn boeken verkocht - waarvan ruim 4 miljoen in Nederlandse vertaling. Robert Ludlum was een van de eerste auteurs wiens naam een merk werd ('de nieuwe Ludlum is uit') en zijn boeken voerden jarenlang de bestsellerlijsten aan. In al die tijd is zijn unieke stijl nooit geëvenaard. Met zijn 23ste boek, Het Prometheus Project, bewees hij nog overtuigend wie de Meester van de Thriller was. Amerikaanse en Engelse recensenten noemden het zijn beste thriller tot op heden. Wat is de magie van een Ludlum? Volgens de auteur zit het hem in realisme, conflict en karakter. Om met het eerste te beginnen: Robert Ludlum delegeerde nooit research; met zijn vrouw bezocht hij altijd de locaties die hij in zijn hoofd had. Zijn werk getuigt van een grote interesse in geschiedenis, politiek, economie, bedrijfsorganisatie en marktkrachten. Maar deze fascinatie wordt getemperd door een achterdocht jegens instituties en autoriteiten als regeringen, overheidsdiensten en grote ondernemingen. Robert Ludlum was zelf van mening dat zijn toneelervaring zijn boeken ten goede kwam. Toneel is altijd gericht op conflict en karakter: die zorgen er voor dat je publiek betrokken blijft. Andere vaak geobserveerde Ludlum-kenmerken - 'verpletterend verraad, gierende plotwendingen, snelle actie, felle confrontaties, oplopende druk die zich ontlaadt in een explosieve conclusie' ( Library Journal) - komen voort uit de eisen die conflict en karakter stellen. Robert Ludlum werd geboren in New York City. Als tiener liep hij weg van huis om bij de U.S. Marines te gaan. Hij maakte het laatste oorlogsjaar in de Pacific mee. Na de oorlog was hij de eerste die aan Wesleyan University in Connecticut afstudeerde in theaterwetenschap. Hij begon aan een carrière als acteur, net als zijn vrouw Mary Ryducha, met wie hij in 1951 trouwde. Ze kregen drie kinderen, twee zoons en een dochter. Omdat het acteursbestaan geen vetpot was, legde Ludlum zich steeds meer toe op regisseren en produceren. Voor zijn rollen en zijn Broadway-producties kreeg hij diverse prijzen. Op zijn veertigste besloot Ludlum de gok te wagen en te gaan schrijven. Zijn debuut, De Scarlatti erfenis, werd meteen een ongekend, wereldwijd succes. Daarna volgde in hoog tempo bestseller na bestseller. Drie daarvan weken af van de rest. Ze verschenen aanvankelijk onder de pseudoniemen Jonathan Ryder ( Het Halidon komplot, Het Trevayne verraad) en Michael Shepherd ( Het Shepherd Commando). Tot Ludlums bekendste titels behoren de Bourne-trilogie, Het Matarese Mysterie, De Fontini Strijders, Het Hoover Archief en Het Osterman Weekend. Sinds de dood van zijn vrouw Mary publiceerde Ludlum minder regelmatig. Na een grote hartoperatie wierp hij zich echter met hernieuwde energie op zijn werk. In 2000 verschenen er voor het eerst zelfs twee titels van zijn hand. Een daarvan schreef Robert Ludlum voor het eerst samen met een andere auteur, Gayle Lynds. Dit boek, De Hades Factor, kwam voort uit de interesse die Ludlum had opgevat voor het concept van een serie met een vaste hoofdpersoon en uit de mogelijkheden die de inbreng van andere auteurs zou bieden. In juli 2001 verscheen het tweede boek in de Jon Smith-serie: Het Cassandra Verbond, geschreven met Philip Shelby. Omdat Robert Ludlum nog enkele manuscripten had klaar liggen, zullen zijn fans ook in de komende jaren nog kunnen genieten van de magie van een nieuwe Ludlum.