Er wordt enthousiast, fanatiek en vol verve gevoetbald. Rake trappen worden uitgedeeld, zowel tegen de bal als tegen elkaars schenen. Ook de Turkse Berat gaat volledig op in het spelletje en weet te scoren. Hierop juicht hij luid dat het 2-2 is. Op zijn gezicht, dat sprankelt onder het gitzwarte, piekende haar, verschijnt een grote lach. De Marokkaanse Sharif, die in het andere team zit, is het hier echter niet mee eens en roept dat Berat achterstaat met 2-3. Berat houdt echter stelling vol dat het 2-2 is en de discussie gaat onder het spelen door.
Onenigheid over de stand komt vaker voor tijdens het spel en is wat dat betreft niets bijzonders. Kinderen lossen dat onder elkaar op. Zo roept Sharif opeens: “Ben je een Marokkaan ofzo? Marokkanen kunnen ook goed liegen”. Beide jongens moeten lachen en spelen verder.

Deze beschrijving vangt vele facetten van sport die in dit boek beschreven worden. Het spel, de competitie, winnen en verliezen, enthousiasme en teleurstelling komen aan bod. Daarnaast kijken we verder. Een dwarsdoorsnede van de maatschappij doet aan sport en ontmoet elkaar binnen en door de sport. Er wordt gespeeld en georganiseerd. Identiteit wordt vastgesteld en toegewezen, positief of negatief gewaardeerd. Soms met ruzie, een andere keer vriendschappelijk en met humor. Steeds weer geven mensen zelf, door de ontmoeting in de sport, op geheel eigen wijze vorm en inhoud aan de complexe veranderende verhoudingen in de samenleving. De alledaagse kracht van sport.