Flaptekst

De ontwikkeling van de landen van het Mondiale Zuiden is in de ogen van sommigen een neokoloniaal streven. Dit boek is gebaseerd op het inzicht dat het echter de uitgeslotenen in die landen zelf zijn die heftig verlangen naar de ontwikkeling van hun samenleving. Zij, deze 2,5 miljard aardbewoners, zijn het immers die onder het kwaad van de onderontwikkeling lijden. Tegelijk is iedereen, ook in het Westen, slachtoffer van deze situatie want die maakt de vele mondiale collectieve problemen onhanteerbaar. De ontwikkeling van deze maatschappijen is dus ook ‘ons’ belang.

Dit boek biedt de mogelijkheid om inzicht te krijgen in de oplossing, namelijk lokaal en internationaal gestimuleerde ontwikkelingsactiviteiten met de sociaal gemarginaliseerde groepen en gemeenschappen als vormgevers en uitvoerders. Deze zelfbestuurde inspanningen gaan veel verder dan pure armoedebestrijding. Ze ontketenen de energie, waarmee de interne en externe Patroons van de onderontwikkeling in toenemende mate buitenspel worden gezet.

Ontwikkeling = Emancipatie – dat is de kortst mogelijke samenvatting van dit boek.

De decennialange ervaring in het ontwikkelingswerk van Erik van der Sleen (1943) vindt in dit boek zijn weerslag. Hij werkte als onderwijsdeskundige voor diverse nationale, bilaterale en multilaterale organisaties. Daarin was hij cursuscoördinator, docent volwassenenonderwijs, algemeen programmabegeleider, of curriculumontwerper. Zijn werk speelde zich af in Zuid-Soedan en diverse Zuid- en Midden-Amerikaanse landen. Ook realiseerde hij vele evaluaties en technische revisies van internationale educatieve ontwikkelingsprogramma’s.

Deze activiteiten deden bij hem het besef groeien dat er tussen het Nederlandse en internationale ontwikkelingsdenken aan de ene kant en de realiteiten van de landen van het Mondiale Zuiden aan de andere, een gapende kloof bestaat. Die probeert hij met dit boek te dichten.