Gebruikelijke vergeling pp. Vrij van inscripties e.d.
Kloosterleven.

Thomas Feverel Merton (Prades, Frankrijk, 31 januari 1915 – Bangkok, Thailand, 10 december 1968) was een belangrijk Amerikaans katholiek theoloog, dichter, auteur en sociaal activist. Hij was trappist en monnik in de Abbey of Our Lady of Gethsemani (abdij van Onze-Lieve-Vrouw van Gethsemani) bij Bardstown in Kentucky. Als voorstander van de oecumene trad hij in dialoog met vooraanstaande vertegenwoordigers van andere religies. Thomas Merton is ook een belangrijke hedendaagse mysticus.
Merton schreef uiteenlopende zaken. Regelmatig verkondigde hij zijn ideeën in tijdschriften zoals het progressieve The Catholic Worker, het benedictijnse Worship, Thought van de Universiteit van Fordham, Renascence, het door katholieke leken uitgegeven Commonweal en het door zijn vriend Ed Rice uitgegeven katholieke Jubilee.

Heel zijn leven bleef Merton gedichten schrijven. De oorspronkelijke gedichten waren zeer toegankelijk en kenden succes. Mettertijd werd zijn poëzie steeds hermetischer. Hij eindigde met twee lange, zeer complexe gedichten, die afzonderlijk in boekvorm werden uitgegeven: "Cables to the ace" en "The geography of Lograire".
In 1967-68 begon Merton een nieuw, kortdurend project: hij gaf een klein tijdschrift uit, Monks Pond. Het werd op een offsetdrukmachine gedrukt op goedkoop papier. Er verschenen slechts vier nummers met een oplage van 150 à 200, waardoor het verzamelobjecten zijn geworden. In 1989 werden ze samen in een facsimile-uitgave heruitgegeven.
Naast literair werk schreef Merton dagboeken en hield hij heel wat persoonlijke notities bij. In zijn wilsbeschikking had hij aangegeven dat deze pas 25 jaar na zijn dood mochten gepubliceerd worden. Intussen is dit gebeurd.
Bekendst evenwel waren zijn boeken, waarvan er verschillende werden vertaald in het Nederlands:
My argument with the Gestapo: a macaronic journal (Garden City, Doubleday, 1969): de enige roman van voor zijn kloostertijd die gepubliceerd werd. De roman werd beëindigd in 1941, maar pas na zijn dood gepubliceerd.
Thirty poems (Norfolk, New Directions, 1944): deze dichtbundel was de eerste publicatie van Merton in boekvorm.
The seven storey mountain (1948; Nederlands: "Louteringsberg", Utrecht, Het Spectrum, 1949): autobiografisch werk dat zijn jeugd beschrijft en zijn volwassen jaren tot zijn intrede in de abdij. Het werk werd aanvaard voor publicatie in 1946 en gepubliceerd in 1948. De gepubliceerde versie is gecensureerd: Merton werd gevraagd om bepaalde passages over zijn liederlijk leven en relaties met vrouwen te wijzigen of schrappen. Onverwacht werd het onmiddellijk een bestseller: in het eerste jaar werden er reeds meer dan 100.000 exemplaren van verkocht. Later werden dit er meer dan 600.000. Het boek werd vertaald in alle grote wereldtalen. Tot op heden blijft het zijn bekendste en meest verkochte werk.
Exile ends in glory (1948; Nederlands: "Van ballingschap en overwinning", Utrecht, De Fontein, 1949): levensbeschrijving van moeder Maria Berchmans, een Franse trappistin die naar Japan ging. Dit is een vroeg werk van Merton. Op vraag van zijn oversten schreef hij meerdere biografieën van cisterciënzers. Hoewel het boek eveneens succesvol was en snel werd vertaald, beschouwde Merton zelf het later als een zwak werk.
What are these wounds? (1948; Nederlands: "De roep der wonden", Antwerpen, Sheed & Ward, 1950): levensbeschrijving van de Vlaamse heilige Lutgardis van Tongeren. Dit werk kaderde eveneens in de opdracht tot het schrijven van biografieën van cisterciënzers. Merton beschouwde dit als zijn slechtste werk ("awful").
The waters of Siloë (1949; Nederlands: "De wateren van Siloë", Utrecht, Het Spectrum, 1950): geschiedenis van het ontstaan van de trappisten en van de vestiging van de orde in Amerika.
Seeds of contemplation (1949; Nederlands: "Zaden van contemplatie", Eindhoven, Damon, 2015): korte hoofdstukken waarin Merton zijn ideeën over en ervaringen met contemplatie beschrijft.
The ascent to truth (1951; Nederlands: "De berg der waarheid", Antwerpen, Sheed & Ward, 1953): boek over contemplatie en mystiek, vooral gewijd aan Sint Jan van het Kruis.
No man is an island (1955; Nederlands: "Uw naaste als uzelf", Utrecht, Het Spectrum, 1956): een verzameling van korte stukjes over verschillende aspecten van het geestelijk leven.
The living bread (1956; Nederlands: "Levend brood", Brugge, Desclée de Brouwer, 1957): boek over de eucharistie.
The silent life (1957; Nederlands: "Het stille leven", Brugge, Desclée de Brouwer, 1958): dit boek behandelt het kloosterleven in het algemeen en vervolgens meer specifiek het cenobitische leven van de benedictijnen en cisterciënzers, gevolgd door het kluizenaarsleven van de kartuizers en camaldulenzen.
The wisdom of the desert (1960; Nederlands: "Wijsheid uit de woestijn", Haarlem-Averbode, J.H. Gottmer - Altiora): een verzameling van 150 uitspraken van woestijnvaders.
New seeds of contemplation (1962; Nederlands: "Zaden van contemplatie", Budel, Damon, 2015): grondige herwerking van "Seeds of contemplation". Merton hanteert minder de scholastische analyse en schrijft meer personalistisch, met minder afkeer van de wereld. Dit werk wordt door verschillende beschouwd bij zijn beste en belangrijkste werken.[20] Ook Merton zelf klasseerde het bij zijn beste werk.
Conjectures of a guilty bystander (1966; Nederlands: "Oplettende toeschouwer", Brugge, Desclée de Brouwer, 1969): losse stukjes over uiteenlopende onderwerpen uit de notaboekjes van Merton vanaf 1956.
Zen and the birds of appetite (1968; Nederlands: "Zen, wijsheid en leegheid", Kapellen, Patmos, 1973): deel 1 behandelt een aantal aspecten van zen en deel 2 is een dialoog met D.T. Suzuki.
Contemplative prayer (1969 - eerder dat jaar door een andere uitgeverij uitgebracht onder de titel The climate of monastic prayer; Nederlands: "Beschouwend gebed", Kapellen, Patmos, 1972): behandelt het gebed en is enigszins vergelijkbaar met "Zaadkorrels van contemplatie", doch meer geschreven vanuit monastiek oogpunt.
(Bron : Wikipedia)