- Zegerus Theodorus Diehl (1849-1907). Hij studeerde te Leiden, waar hij 8 Apr. 1876 tot dr. in de wis- en natuurkunde promoveerde op een proefschrift: Over dialyse en hare toepassing, en was achtereenvolgens leeraar aan de H.B.S. te Enkhuizen (1873-76), te Goes (1876-82), te Zierikzee (1882-86), aan het Kon. Instituut voor de Marine te Willemsoord (1886-90), directeur der H.B.S. te Goes (1890-98), leeraar aan de H.B.S. en het gymnasium te Leiden (1898-99), directeur der H.B.S. te Brielle (1899-1901), directeur der H.B.S. te Sneek en leeraar aan het gymnasium aldaar (1901-03) en directeur der R.H.B. te Alkmaar (1903-07). Te Goes was Diehl tot lid van het Zeeuwsch Genootsch. der wetenschappen benoemd, te Alkmaar was hij voorzitter van het Natuur- en letterk. genootsch. ‘Solus nemo satis sapit’, bestuurslid van het departement der Maatsch. tot Nut v. 't Alg. en voorzitter van het bestuur der Ambachtsschool. In de Alkmaarsche Courant van 15 Oct. 1907 werd een woord van hulde aan zijn nagedachtenis gewijd. Als boeken vonden wij van hem vermeld: Het onderzoek der voornaamste voedingsmiddelen en dranken (1880) en Verkeerd gespeeld (1882), het laatste een roman, onder het pseudoniem Johan van Beveland geschreven. Dialyse is de uitwisseling van in water opgeloste stoffen door een semipermeabel membraan. In 1840 demonstreerde de Schot Thomas Graham een plantaardig perkament met semipermeabele eigenschappen. Alleen kristallijne stoffen (zouten) konden door dit membraan heen diffunderen, terwijl colloïde stoffen werden tegengehouden. Graham noemde deze eigenschap 'dialyse', een uit het Grieks afkomstig woord dat 'het verspreiden van deeltjes' betekent.