Jan Corver leefde van 1878 tot 1956. Hij was de zoon van een telegrafist die op diverse plaatsen in het land de functie van directeur van post- en telegraafkantoren vervulde.
Het gezin Corver verhuisde diverse keren van de ene standplaats van vader Corver naar de andere. Als gevolg daarvan volgde Jan zijn HBS-opleiding achtereenvolgens in Helmond, Tilburg en Leeuwarden.
In die laatste stad behaalde hij in 1896 ten slotte zijn diploma en kreeg hij een aanstelling tot redacteur van de Leeuwarder Courant, waar hij o.a. opviel door zijn rubrieken, waarin hij complexe onderwerpen op een begrijpelijke manier aan zijn lezers presenteerde.

In 1908 volgde zijn benoeming tot redacteur van de Tachygrafische Inrichting van de Tweede Kamer der Staten Generaal (niet te verwarren met de stenografische dienst), die op dagen dat de Kamer vergaderde aan het eind van de dag een kort verslag van de vergadering aanleverde aan de pers.

Tijdens zijn verblijf in Den Haag kwam hij in contact met radiotelegrafie. Dat resulteerde in december 1913 in een groot artikel in het tijdschrift Panorama, waarin hij beschreef hoe amateurs met eenvoudige middelen een kristalontvanger konden bouwen voor de ontvangst van radiotelegrafie, zoals bijvoorbeeld weer- en tijdseinen. In datzelfde jaar overtuigde hij de minister van Waterstaat, ir. Lely, ervan dat het verbod op het ontvangen van telegrafiesignalen zinloos was, waarna het luisterverbod werd opgeheven.

In 1915 verscheen zijn eerste boek ‘Het draadloos ontvangstation voor den amateur’, dat door meer dan 10 andere boeken werd gevolgd die veel herdrukken beleefden.
Zijn boek leidde in 1916 tot de oprichting van de NVVR (Nederlandsçhe Vereeniging voor Radiotelegrafie) en tot zijn rol als (hoofd)redacteur bij verschillende radiotijdschriften, waaronder Radio-Nieuws en Radio-Expres.

Hij schonk zijn radionalatenschap, in de vorm van een archief, boeken, tijdschriften en een honderdtal technische objecten aan een nieuw op te richten museum. Die nalatenschap is thans in beheer bij het Nederlands Instituut voor Beeld & Geluid in Hilversum.
In zijn laboratorium bouwde hij toestellen en schakelingen, waarover hij vervolgens uitgebreide artikelen schreef. Veel van die objecten zijn ook bewaard gebleven.
Met zijn toegankelijke boeken, artikelen en lezingen bereikte Jan Corver een groot publiek. Vooral radioamateurs, en enthousiasmeerde hij menigeen zich in het thema radio te verdiepen. Tot aan zijn dood bleef hij als technisch journalist actief.

Nog voordat in het midden van de jaren twintig omroepverenigingen werden opgericht, introduceerde hij in 1922 het woord ‘omroep’ als algemene aanduiding voor radio-uitzendingen.
Van 1928-1953 was hij bestuurslid van de AVRO. En namens deze omroepvereniging was hij ook enkele jaren lid van de Raad van Beheer van de Nozema (Nederlandse Omroep Zender Maatschappij) en de NRU (Nederlandse Radio Unie).

Jan Corver was driemaal gehuwd en overleed kinderloos in 1956 in zijn woonplaats Hilversum.