De poppen aan het dansen vertrekt van de intrigerende geschiedenisvan het Antwerpse Volkskundemuseum en kijkt in de ziel van z’nvoorvechters. Het museum kan model staan voor hoe in de twintigsteeeuw in Vlaanderen en Nederland werd omgegaan met volkskundigecollecties. De romantische en tegelijk avant-gardistische visie waarophet gebaseerd was, de passie waarmee die visie werd uitgedragen ende moeilijke dialoog met beleidsmakers en het bredere publiek, werpeneen nieuw en verrassend licht op hoe wij met (volkskundig) erfgoedomgaan.Maar dit boek gaat verder. Het levert ook een fundamentele bijdrageaan het denken over musea in onze dagen. Musea zijn op zoek naareen nieuwe maatschappelijke rol. Ze hebben afscheid genomen vanhet object als uitdrukking van een diepere waarheid, maar ze worstelenook met termen als ‘herinneringsplaatsen’, ‘collectief geheugen’en (het aanbieden van) ‘ervaringen’. Een aantal collecties wordtondergebracht in (nieuwe) musea die het verhaal van een stad ofregio vertellen. Wat kan erfgoed betekenen in zo’n 21ste-eeuwsstadsmuseum?De poppen aan het dansen is een (sleutel)boek over een stuk geschiedenisvan de volkskunde. In de tweede plaats kijken historici, volkskundigenen etnologen naar erfgoed en musea, en gaan ze daarover indialoog. Het boek bevat ten slotte ook een visueel onderzoek naar de‘volkskundige blik’ en de voorstelling van het dagelijks leven involkskundige musea. Het resultaat is een uniek experiment, eenalternatief onderzoek dat niet alleen het verleden afstoft maar ookstof tot nadenken geeft aan iedereen die wel eens een (volkskundig)museum bezoekt of ermee begaan is.