Esther is ziek en wordt niet beter. Hoe dichter ze bij de dood komt,. Hoe vaker ze overleden familieleden meent te zien. Niet alleen haar neefje en beste vriend Paul, maar ook haar opa,m oudtante Leentje en oom Joop. Volgens haar vader en moeder komt dat door de hoge koorts, maar voor Esther zijn haar dode familieleden levensecht. Gelukkig kan ze er wel met ook Wim over praten.Vanaf 10 jaar. // Recensie(s) :Esther (groep 8) heeft contact (droomt volgens anderen) met haar twee jaar geleden overleden neefje Paul en drie andere overleden leden van haar ouderwetse grootfamilie. Gaandeweg wordt duidelijk dat ze ernstig ziek is, maar het K-woord wordt nergens genoemd. Naarmate ze dichter bij de dood komt, is het contact met de overledenen (van drie generaties, maar niet ouder geworden dan op hun sterfdag) frequenter. Zowel met hen als met de levenden praat ze vaak, maar oppervlakkig, over reïncarnatie, leven en dood. De personages zijn sjablonen op Esther na. Zij praat echter veel te wijs voor haar leeftijd. Zelden voelt de lezer met haar mee, behalve als ze bijkomt uit de narcose na haar operatie en de vier familieleden haar met bed en al meenemen om taartjes te eten. Er zit weinig actie in het verhaal, alleen Joop, die rond zijn twintigste is verongelukt, zorgt voor wat leven in de brouwerij. Als ze tenslotte met hun vijven een rit per motor met zijspan maken, staat dat symbool voor Esthers dood. Jammer dat het verhaal zo'n ouderwetse sfeer uitstraalt; het omslag daarentegen mag er zijn. Passages zijn bruikbaar om met kinderen te praten over angst voor de dood en over wat erna komt. Vanaf ca. 11 jaar.