Personen met autisme maken in allerlei situaties - thuis, op school, op het werk - deel uit van ons bestaan. Tegelijkertijd zijn autistische personen zo anders dan andere mensen, dat we ons kunnen afvragen in welke opzichten hier sprake kan zijn van interactie. Hoe worden verbanden tussen mensen gelegd als sociale relaties door een van de partijen onbegrepen blijven? Welke vormen van gezamenlijkheid worden ontwikkeld als de vertrouwde, betekenisvolle wereld van mensen-onder-elkaar goeddeels moet worden opgeschort? Welke alternatieve manieren van onderlinge afstemming blijken voorhanden buiten de vaardigheden die daarvoor gewoonlijk onmisbaar worden geacht?\nIn dit boek probeert cultuurwetenschapper, voorheen groepsleider in de verstandelijk gehandicaptenzorg, Ruud Hendriks een antwoord te geven op deze vragen. De auteur leest er literaire bronnen op na en beschrijft psychologische experimenten; hij doet verslag van het bestaan op een leefgroep voor verstandelijk gehandicapte autistische jongeren en gaat in op de vraag hoe 'auti-biografisch' werk te lezen. Hij betoogt dat een goed begrip van de wijze waarop autistische en niet-autistische personen met elkaar omgaan, bijstelling vergt van de manier waarop we normaal gesproken over onszelf en de gemeenschap van mensen-onder-elkaar denken. Dat maakt dit boek niet alleen zeer relevant voor degenen met belangstelling voor autisme, maar ook voor allen die geïnteresseerd zijn in conceptuele kwesties rond de vraag hoe verschillende mensen samenleven.