Hippocrates, die men de vader der westerse geneeskunde pleegt te noemen zei: »Een arts, die niet tevens astroloog is, is geen arts\". Die waarheid is lang vergeten, maar keert nu terug in het westerse denken. Astrologie is de beste hulp-wetenschap voor de arts, om zowel de diagnose als de therapie voor een zieke te kunnen vaststellen. Het is evenwel niet voldoende, dat hij de traditionele regels van de horoskopie kan toepassen, hij moet ook astrologisch kunnen denken. Dit houdt, om te beginnen, in, dat de arts zijn patiënt niet ziet als een psycho-fysieke machinerie, die hij desnoods op tabletten kan laten draaien, maar als een levend organisme, dat een zuivere analogie is van het heelal waarin wij leven en van alle andere levende organismen daarin. Makrokosmos is mikrokosmos. Alles wordt door dezelfde kosmische wetten geregeerd. Een menselijke ziektetoestand is een afbeelding of spiegeling van een kosmische toestand. Kent men het ene, dan doorziet men ook het andere. Als de arts eerst de geboortehoroskoop van zijn patiënt maakt om zijn aanleg te leren kennen, en vervolgens nagaat hoe de ontwikkeling en levensloop van de patiënt tot het huidige ogenblik is geweest (progressieve horoscoop), daarbij dan nog betrekkend de actuele kosmische toestand (transits), dan onderkent hij het patroon, dat zich in die ziekte aan het verwerkelijken is als een projectie in ruimte en tijd. Hij staat een blik op het proces, waarvan hij een fase te beoordelen en te beïnvloeden krijgt. Hij begrijpt waardoor, waarom en waartoe die ziektetoestand moest optreden.