Door als jongen van zestien de dood recht in de ogen te kijken, ontdekte Ramana Maharshi (1879 - 1950) de uiteindelijke waarheid over zichzelf. Hij besefte dat de levende Leegte waarmee hij geconfronteerd werd zijn ware natuur was, zijn onaantastbare innerlijke Zelf. In het licht van dat inzicht kon de persoon die hij altijd was geweest niet langer overleven.
Na zijn Zelfrealisatie trok Ramana naar de berg Arunachala in Zuid-India en vestigde zich daar permanent. In de loop der jaren groeide er als vanzelf een gemeenschap van volgelingen om hem heen. Hij was niet geneigd veel te praten, maar er was wel altijd de bereidheid om vragen van volgelingen en bezoekers te beantwoorden. Hij leidde elke vraag terug naar de kernvraag van zijn leer: 'Wie is het die deze vraag stelt? Wie ben je in het diepst van je wezen?' Middels deze benaderingswijze moedigde hij alle zoekers naar de waarheid aan hun ware identiteit te ontdekken door de aandacht naar binnen te richten, naar de plaats waar alle ervaringen uit voortkomen.
Ramana was de perfecte belichaming van zijn eigen leer. Zijn vrede doordong alle mensen om hem heen. Het was vooral deze sprekende stilte die talloze zoekers uit alle uithoeken van de wereld naar zijn ashram deed reizen, en die de aanzet is geweest tot de bloei van de Advaita Vedanta zoals we die nu kennen.

Er is niets dan het Zelf, en jij bent Dat. Wees dus gewoon dat wat je bent. Een andere mogelijkheid is er niet.