Laura was hier op aarde een zwijgende getuige van de grote werken Gods in haar leven. Die God willen wij hier doorheen laten schitteren, ondanks de bange tijd waarin wij leven. Zijn machtig Woord wijkt voor niemand. Want de 'Ik zal Zijn Die Ik Zijn zal' is er nu nog. Wonderlijk was Laura's geboorte. Zij was ten dode opgeschreven. Euthanasie zou toegepast moeten worden, maar de Heere kwam Zelf aan de spits en Hij maakte haar weer gezond. Haar leven was een bijzonder leven. De Heere was in alles zo goed en dat voor zondaren die alles verzondigen. En dat wij dat mogen weten, is enkel genade. Want dan zal de oude mens zijn kracht gaan verliezen en de nieuwe mens zal in Christus opstaan. Alles en alles schrijven wij de Heere toe. Zijn zoeken en Zijn reddende zondaarsliefde over Laura.
Hier moeten wij zwijgen, want de Heere was in deze smartelijke weg van droefheid een God van nabij.
Maar de mens wikt en God beschikt. Er brak een dag van ernstige ziekte aan en Laura is ook gestorven in deze ziekte. Maar haar sterven was erven: hier zeggen wij niets teveel. De tijd die wij nu beleven, is een tijd van: 'God moet weg', maar de Heere heeft het met onze kleine Laura voor de tijd alles zo wonderlijk gemaakt. In de uitreddingen (die er veel waren) kan men alleen al zien dat God er altijd nog is. Als het niet meer kon, opende de Heere een weg.
De Heere ging met Laura de tijd in en de tijd ook weer uit, om zo in de eeuwige heerlijkheid te mogen vertoeven. En wij moeten zeggen dat de Heere met Laura's leven onder ons Zijn grote bedoeling heeft gehad, om te zien de zaligheid die alleen de Heere wekt, en dat om niet. Laura kwam door een wonder op de wereld en ging door Zijn oneidige zondaarsliefde weer van de wereld. Om voor eeuwig Gods lof te verkondigen!

J. Burghout, Veen