"Een zelfmoord komt vrijwel nooit voort uit de behoefte een einde te maken aan het lichamelijk bestaan. Met wil een eind maken aan een vernederende toestand, een definitief bevrijdend antwoord geven op onnatuurlijke spanningen. Bij kunstenaars doet zich het paradoxale feit voor dat de ondraaglijke spanningen tegelijk de creatieve krachten oproepen. Een van de opmerkelijkste verschijnselen in de kunst van onze eeuw was de plotseling scherpe stijging van het aantal kunstenaars dat zelfmoord pleegde. Alvarez, essayist van erkende reputatie, verklaart dit uit de rusteloze drang tot experimenteren, de enorme exploratie op technisch gebied die exploratie op psychisch gebied stimuleert.
Het doel van 'De wrede God' was een licht te werpen op de relatie tussen zelfmoord en literatuur, die zich tot en met vandaag als een 'onofficiële' lijn in de literatuurgeschiedenis aftekent. Alvarez geeft een uitvoerige toelichting op de geschiedenis van het thema en doorlicht de opstelling van samenleving en wet tegenover de zelfmoord sinds de antieken. Zo werden in Frankrijk tot in het begin van onze eeuw lijken van zelfmoordenaars in het openbaar verbrand! En er heersen nog steeds vele misvattingen. Alvarez vat de sociologische en psychologische benaderingen van de laatste honderd jaar samen Durkheim, Freud, Hannah Arendt, Adler, Mélanie Klein. Hij begint zijn boek met een uitvoerig relaas over de in Engelse literaire kringen destijds opzienbarende zelfmoord van de schrijfster en dichteres Sylvia Plath."

- Noot voor de Boekenvriend: 2 exemplaren in archief -