Onze prestatiegerichte maatschappij vraagt steeds meer dat hulpverlening ‘meetbaar’ is. Hulpverleners moeten daarom indicatiestellingen, handelingsplanningen, protocollen en kwaliteitsplannen opmaken. De druk van registratie en administratie riskeert voorbij te gaan aan de essentie van hulpverlening: het uitbouwen van een ‘warme’ professionele relatie met cliënten.\nTalrijke publicaties beschrijven de professionele relatie tussen cliënt en hulpverlener vanuit het perspectief van hulpverlener. ‘Wie ben jij voor mij?’ geeft de cliënten een stem over hun relatie met hulpverleners. Verhalen van cliënten uit diverse sectoren geven hun ervaringen en verwachtingen haarscherp weer. Hoe omschrijven zij een goede hulpverlener? Welk gedrag van de hulpverlener betekende veel voor hen?\nZo komen een ouder van een kind met een beperking, iemand met een niet-aangeboren hersenletsel, een vluchteling, jongeren uit de jeugdhulpverlening en mensen met ervaring in de psychiatrische of forensische hulpverlening en vele andere cliënten aan het woord. Na elk verhaal wordt de lezer uitgenodigd om te reflecteren over de wijze waarop hijzelf die professionele hulpverleningsrelatie uitbouwt. De publicatie sluit af met betekenisvolle krachtlijnen die wetenschappelijk gekaderd worden.\nDit boek inspireert – met vele tips en handvatten – iedereen die actief is in de sociaal-agogische, de gezondheids- en de paramedische sector of daarvoor in opleiding is. Het is een co-creatie van cliënten met studenten en docenten van de opleiding Orthopedagogie van Hogeschool Gent. Inge De Vos (psycholoog) en Vera Van Hove (orthopedagoog), beiden docent aan de HoGent, lieerden de verhalen aan vigerende theoretische raamwerken.