In 1999 stierf de op 1 april 1921 geboren historicus en biograaf George Puchinger. Hij was een originele en markante figuur in de christelijke publicistiek. Puchinger heeft een geweldig oeuvre opgebouwd. Zijn in 1996 verschenen bibliografie telt maar liefst 1296 publicaties op het gebied van politiek, theologie, literatuur en geschiedenis. Aan hem herinneren prachtige studies over Abraham Kuyper, H. Colijn, K. Schilder, F.C. Gerretson, H. Dooyeweerd, J. H. Newman en Karl Barth. In de jaren zestig was hij vermaard om zijn interviewbundels, o.a. met de minister-presidenten J. Zijlstra, W. Schermerhorn en W. Drees.

In zijn nagelaten autobiografie beschrijft Puchinger op indringende wijze zijn jeugdjaren, als zoon van een uit Bohemen afkomstige (ongehuwde) moeder die reeds vijf jaar na zijn geboorte overleed. Hij werd opgevoed in een gereformeerd pleeggezin, bezocht het Christelijk Lyceum te Zeist en ontwikkelde al vroeg een passie voor literatuur en theologie. In de oorlog was hij zeer actief in het Utrechtse studentenverzet en zat hij enige tijd gevangen in de Leeuwarder strafgevangenis. Na de bevrijding nam hij als vurig calvinist met zijn blad Polemios stelling in allerlei actuele kwesties, zoals de Doorbraak, de Indonesische kwestie, de zuivering en de Vrijmaking.

Dit prachtige en verhelderende boek over Puchingers Jonge jaren is geredigeerd, ingeleid en van noten voorzien door de historici prof. dr. J. de Bruijn en dr. G. Harinck. Beiden zijn verbonden aan het Historisch Documentatiecentrum voor het Nederlands Protestantisme (VU, Amsterdam), dat van 1971 tot 1986 door Puchinger werd geleid.