In De graangodin beschrijft Louis Beyens, hoogleraar biologie aan de Universiteit Antwerpen, de wijze waarop men in de Lage Landen een gedomesticeerde leefomgeving voor zichzelf creëerde. Op een duidelijke en boeiende manier schetst hij de evolutie van de mens van jagerverzamelaar tot voedselproducent.
Zijn relaas begint in het Nabije Oosten, daar waar de eerste landbouwdorpen zich ongeveer 11500 jaar geleden begonnen te ontwikkelen. Jager-verzamelaars begonnen in verschillende continenten onafhankelijk van elkaar bepaalde wilde dieren en planten aan zich te binden en zo ontstonden de eerste landbouwmaatschappijen. Beyens beschrijft hoe deze nieuwe levenswijze zich richting de Lage Landen verplaatste en de inheemse bevolking, de jager-verzamelaars, op den duur opslorkte.
Beyens laat zien hoe wij ons hebben weten aan te passen aan veranderingen in klimaat en omgeving. Maar ook de gevolgen van ons gedrag komen aan bod. Welke maatschappelijke omwentelingen bracht deze nieuwe wereld met zich mee? Hoe hebben die geleid tot een andere religieuze beleving?
Voor de beantwoording van deze vragen put Beyens onder meer uit zijn reizen door woestijnen, steppen en steden in het Nabije Oosten en het poolgebied. Over het leven in het Noordpoolgebied schreef hij eerder het boek Het masker van de raaf.
‘Een boeiend relaas over de manier waarop de mens de natuur ter hand nam en daarmee zichzelf volop bloed, zweet en tranen bezorgde.’ De Gelderlander
‘Een prachtig, erudiet geschreven geschiedenisboek.’ Friesch Dagblad