Mike Steve Blueberry en zijn maat Jimmy McClure, tijdelijke rechtshandhavers in een verloren woestijnstadje, rekenen een goudzoeker van twijfelachtig allooi in, die niet alleen belaagd wordt door slachtoffers van zijn oplichterij, maar ook door een tweetal bikkelharde premiejagers, die wel degelijk geloof hechten aan zijn verhaal, dat hij een goudmijn gevonden heeft, midden in Apachegebied...

Stripliefhebbers twijfelen niet: het tweeluik De mijn van Prosit / Het spook van de goudmijn is de beste stripwestern ooit! Veertig jaar oud inmiddels, maar geschreven door een rasverteller en in beeld gebracht door een geniale tekenaar, die alle creatieve registers opengooit.
Hier wordt de lezer getrakteerd op kleurrijke persoonlijkheden, uitputtende woestijntochten tegen een decor van majestueuze zand- en steenlandschappen en adrenalineverhogende achtervolgingen, gevechten, ontploffingen en valpartijen, onovertroffen in beeld gebracht door Jean Giraud.
Een voorbeeld? De meeste tekenaars kunnen geen paarden tekenen, maar Giraud laat een hele horde indianen te paard tegen een steile helling opklimmen om de achtervolging daarna te laten omslaan in een chaotische valpartij van paarden en ruiters...
Nog een voorbeeld? Aan het begin van het verhaal duiken er twee premiejagers op. Tijdens hun eerste ontmoeting met Blueberry is het tweetal behoorlijk intimiderend door hun taal, maar vooral door hun lichaamshouding.
Zo'n aspect maakt het verschil tussen een goede strip en een meesterwerk: het feit dat je haren rechtovereind gaan staan als twee mannen te paard rustig een stadje binnen komen rijden en dat vanaf dat moment de spanning alleen maar toeneemt...
Een adembenemend avontuur begint...